Τεράστιες αβεβαιότητες, αναφορικά με τη διασφάλιση υλοποίησης των σχεδιαζόμενων έργων τους, επιφυλάσσει το καινούριο τοπίο που διαμορφώνεται για τους υποψήφιους επενδυτές ΑΠΕ. Έτσι, τόσο η περιορισμένη ισχύς που πρόκειται να δημοπρατηθεί μέσω των επόμενων διαγωνισμών ΑΠΕ, σε συνδυασμό με το επίπεδο των Τιμών Αναφοράς, αλλά και οι όροι διαπραγμάτευσης για τη σύναψη «πράσινων» PPAs, διαμορφώνουν ένα νέο καθεστώς που αναμφισβήτητα ευνοεί τους μεγάλους «παίκτες», εγχώριους και ξένους.

Οι νέες αυτές συνθήκες δραστηριοποίησης στον κλάδο έρχονται σε μία συγκυρία υπερπληθώρας επενδυτικών σχεδίων, από τα οποία μόνο ένα πολύ μικρό μέρος θα μπορέσουν να δρομολογηθούν «κλειδώνοντας» ταρίφα μέσω ενός διαγωνισμού από το επόμενο σχήμα.

Είναι ενδεικτικό, άλλωστε, ότι στην επόμενη τριετία θα κατακυρώσουν «ταρίφα» μέσω διαγωνισμών έργα συνολικής ισχύος περί τα 3,1 Γιγαβάτ, τη στιγμή που μόνο από τον κύκλο του Δεκεμβρίου του 2020, έχουν υποβληθεί συνολικά πάνω από 3.000 αιτήσεις για Βεβαιώσεις Παραγωγού, για μονάδες που ξεπερνούν σε συνολική ισχύ τα 71 Γιγαβάτ.

Μικρές «ταρίφες» μέσω διαγωνισμών για λίγα έργα

Αναμφισβήτητα, ένα μέρος από τα αιτήματα αυτά αποτελούν «αιτήσεις ευκαιρίας», από επενδυτές που δεν έχουν εξαρχής την οικονομική δυνατότητα ή και την πρόθεση να ωριμάσουν τα έργα που σχεδιάζουν. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, τα παραπάνω νούμερα δίνουν μία εικόνα για το γεγονός ότι το επενδυτικό ενδιαφέρον υπερβαίνει κατά πολύ τα σχέδια που θα μπορέσουν να υλοποιηθούν «περνώντας» από μία ανταγωνιστική διαδικασία.

Οι επόμενοι διαγωνισμοί δεν θα είναι όμως διαφορετικοί μόνο αναφορικά με τα μεγέθη συμμετοχής από υποψήφια έργα, και επομένως το επίπεδο ανταγωνισμού, αλλά και με τα ύψη των Τιμών Αναφοράς που θα μπορούν αυτά να προσδοκούν ότι θα «κλειδώσουν». Τα δεδομένα από την τελευταία κοινή ανταγωνιστική διαδικασία (έστω και στα φωτοβολταϊκά), με τη μεσοσταθμική τιμή στα 37,60 ευρώ ανά Μεγαβατώρα, δείχνουν πως πλέον οι νέες «πράσινες» επενδύσεις θα πρέπει να μάθουν να ζουν με μικρές αποδόσεις.

Επομένως, ακόμη και οι διαγωνισμοί (τουλάχιστον για τα μεγάλα έργα), θα αφορούν πλέον επενδυτές οι οποίοι θα μπορούν να κινηθούν αρκετά επιθετικά στις προσφορές τους. Κάτι που σημαίνει πως εκ των πραγμάτων θα έχουν προβάδισμα εκείνοι που μπορούν να χρηματοδοτήσουν με ίδια κεφάλαια μεγάλο μέρος των υποψήφιων επενδύσεων, αντισταθμίζοντας έτσι τη χαμηλή «ταρίφα», με συγκριτικά χαμηλότερο χρηματοικονομικό κόστος.

Άμεσα μονόδρομος τα PPAs για μια κρίσιμη μάζα έργων 

Όπως και να ΄χει, για όσες υποψήφιες μονάδες θα μένουν εκτός νυμφώνος από τους διαγωνισμούς, η μόνη διέξοδος υλοποίησης θα είναι η σύναψη ενός «πράσινου» PPA. Μάλιστα,  σύμφωνα με παράγοντες του κλάδου, μία κρίσιμη μάζα τέτοιων έργων αναμένεται να δημιουργηθεί ήδη από τον πρώτο διαγωνισμό του επόμενου σχήματος – τον Δεκέμβριο, ή όποτε γίνει αυτός.

Ο λόγος είναι, όπως συμπληρώνουν οι ίδιοι παράγοντες, πως ένας σημαντικός αριθμός σταθμών με όρους σύνδεσης που δεν θα προκριθούν, θα συμπληρώσουν με την επόμενη δημοπρασία δύο ανεπιτυχείς συμμετοχές. Επομένως, αν δεν συνάψουν PPA, τότε τα έργα αυτά θα χαθούν οριστικά.

Όπως έχει γράψει το energypress, για τη σύναψη των πρώτων μη ενδο-ομιλικών PPAs, ήδη πραγματοποιούνται συνεχή ραντεβού τα οποία επιδιώκουν κατά κύριο λόγο υφιστάμενοι ή υποψήφιοι επενδυτές ΑΠΕ (αιολικών και κυρίως φωτοβολταϊκών) με ιδιοκτήτες και στελέχη εταιρειών προμήθειας ρεύματος και με στελέχη μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων. Στις διαπραγματεύσεις αυτές, ωστόσο, η «πλευρά της ζήτησης» έχει το πάνω χέρι, αφού υπάρχει υπερπροσφορά υποψήφιων «πράσινων» σταθμών.

Προβάδισμα των μεγάλων «παικτών» ΑΠΕ στα διμερή συμβόλαια

Όπως προαναφέρθηκε άλλωστε, η υπερπροσφορά πρόκειται να ενισχυθεί περαιτέρω ήδη από τον επόμενο διαγωνισμό, επιδεινώνοντας τη διαπραγματευτική θέση των επενδυτών ΑΠΕ. Επενδυτές που έτσι κι αλλιώς, θα έχουν τη δυνατότητα να κατασκευάσουν τα έργα τους μόνον στην περίπτωση που κλείσουν διμερές συμβόλαιο, αφού θα μπορέσουν να βρούν τραπεζική χρηματοδότηση, υπό την προϋπόθεση πως έχουν εξασφαλίσει επαρκή και «κλειδωμένα» μελλοντικά έσοδα.

Σε αυτό το «μπρα ντε φερ», διαπραγματευτική ισχύ θα έχουν μόνον οι μεγάλες εταιρείες, που διαθέτουν εμπειρία από διεθνείς αγορές και έχουν το μέγεθος, ώστε να μπορούν να προσφέρουν ελκυστικά προϊόντα και σημαντικές ποσότητες «πράσινης» ηλεκτροπαραγωγής. Επομένως, πρακτικά τέτοιες εταιρείες θα έχουν τη δυνατότητα να συνάψουν PPAs.

Άνθρωποι του κλάδου εκτιμούν επίσης ότι τέτοιοι μεγάλοι «παίκτες» θα «μαζέψουν» στην πορεία και πολλές άδειες από μικρομεσαίους επενδυτές, οι οποίοι έχουν ίσως κάποια προχωρημένα έργα, αλλά δεν μπορούν να βγουν από μόνοι τους στην αγορά.